Bescherming werd niet geboden. Opdat wij niet vergeten.
Leeftijd: 19.
Geboortedatum: 21 maart 1925.
Geboorteplaats: Den Haag.
Adres: De Carpentierstraat 29 te Den Haag.
Beroep: Scholier.
Datum en locatie overlijden: 03 maart 1945, Den Haag tijdens geallieerd luchtbombardement op het Bezuidenhout.
Wijze van overlijden:
Sophie van Unnik-Niemantsverdriet was lerares Frans op de HBS ‘t Bezuidenhout in Den Haag. Tijdens de hongerwinter schreef ze een dagboek en op 5 maart 1945 schreef ze;
“Eergisteren, Zaterdag, is den Haag gebombardeerd. Na veel tegenstrijdige geruchten dringen de feiten langzamerhand tot hier door. ‘s Morgens om ca. acht uur werden de eerste zware brisantbommen uitgeworpen in het Bezuidenhoutkwartier: de eerste aanval werd spoedig daarna, door drie andere gevolgd. Een felle N.W. wind wakkerde de brand aan, die onmiddellijk hoog oplaaide, overal uitgebroken door brandende kachels. Alle goede blus-apparaten zijn sinds lang naar Duitsland gesleept: de brandweer deed wat zij kon, maar vermocht de ramp niet meester te worden. De Vlaardingse brandweer is om een uur uitgerukt om te helpen: toen zij aankwam bij het viaduct op de Schenkkade was het er zo donker als de nacht van de rook. Het gehele complex begrensd door Bezuidenhout-Schenkkade, L. Van N.O. Indië en de 1e v.d. Boschstraat, ca. 1 km2, moet verwoest zijn. Zal deze vernietiging worden voortgezet? Wij hopen dat het een vergissing is geweest van de Engelsen, en dat zij de vesting in ‘t Benoordenhout hadden willen treffen. Sommigen leiden er uit af dat er binnenkort een invasie aan de kust volgen zal, en den Haag van te voren met de grond gelijk gemaakt zal worden, dáár althans, waar dat voor een snel oprukken van het leger, nodig zou zijn.
Ik vraag me af wat er van mijn pension in de Van Imhofstraat over is. Mevrouw Wohlrabe, Poch [ ? ] Burman, Tromp, Johny en zijn verloofde, zijn zij getroffen, of hebben zij kunnen vluchten? Al die straten waar ik verleden jaar steeds liep, met Wim en alleen, verbrand, ingestort, één puinhoop, het is niet in te denken. […] “
Op 7 april 1945 schreef ze;
” […] Jan van Delft en Carel Zandvliet, jullie die ik les heb gegeven een jaar in de eerste, één jaar in de vierde klas, wat is het vreemd en ontzagwekkend te bedenken dat jullie leven toen al bijna geleefd was. Je was zo’n beweeglijk kereltje in je achterste bank, Jan, niet al te ijverig maar met een verstand dat goed genoeg was om een beetje luiheid te permitteren. Wanneer je een heel onvoldoende repetitie had gemaakt en daar van was geschrokken, werd het volgende proefwerk altijd weer een verrassing, voor jou zowel als voor mij. Het veroorzaakte een van die kleine schoolvreugden waarin de geweldige afstand lerares-jongetje even volkomen wegviel. Ik zie je nog lopen in het Emmapark, lachend en groetend met een blijde glimlach, omdat je het toch wel leuk vond zo’n ontmoeting buiten de school.
En Carel, die maar sporadisch in de 4e verscheen, dat 2e jaar dat ik hem les gaf en van wien ik mij vooral zijn talrijke absenties herinner. Je hoorde er zo slecht thuis met je lange, hoekige corpus, in die schooljongensbank: je zag eruit als een jonge ridder die fier het toernooiveld zou oprijden, en ik moest je Franse woordjes vragen die je nooit kende en je onvoldoendes geven voor proefvertalingen hoewel je doubleerde en kleinere medeleerlingen je met gemak voorbijstreefden.
Ik verwachtte dikwijls dat je boos of brutaal zou worden maar je had nooit verweer en ik ben niet te weten gekomen of je niet wilde of niet beter kon.
Ik hoop dat ik je niet gegriefd heb door een striemend oordeel of onverdiend verwijt: je bent zo jong al uitgediend, het leven heeft geen kans gekregen om aan je goed te maken wat het je als schooljongen heeft laten lijden.
God, geef een einde aan deze verschrikkelijke oorlog.”
In haar dagboek komt nog een slachtoffer van het 3 maart Bezuidenhout bombardement voor, Ds. Cornelis Laarman.
Locatie laatste rustplaats: ??
Overig:
Monument
- Den Haag, ‘Oorlogsmonument Bezuidenhout’.
Bronnen
- Haags Gemeentearchief.
- Oorlogsgravenstichting.